راه درمان بیماری های نورولوژیک و مغز و اعصاب
اصطلاح اختلالات نورولوژیکی برای هر بیماری که به دلیل اختلال عملکردی در بخشی از مغز یا سیستم عصبی ایجاد شده باشد و علائم روانی و فیزیکی داشته باشد اطلاق می‌شود. رشد مغز انسانی در دوران بارداری شروع شده و در دوران جنین، کودکی و بلوغ ادامه می‌یابد. بیشتر سلول‌های مغزی قبل از مغز شکل می‌گیرند اما تریلیون‌ها اتصال یا کانکشن بین این سلول‌های عصبی (نورون‌ها) تا قبل از دوران جنینی رشد نمی‌کنند. مغز شامل ماده‌ای خاکستری رنگ (نورون‌ها و اتصالات داخلی) و ماده‌ای سفید رنگ (آکسون ها اطراف غشای میلین) است. یک نورون متحرک (بالا) پالس‌هایی را از طرف مغز حمل می‌کند. مغز خود تنظیم کننده است. مغز اطلاعات را انتخاب کرده تا رشد و توسعه خود را پیش ببرد و همچنین با محیط خود را سازگار می‌کند. تجربه محیطی از طریق حس لامسه، بویایی، بینایی، چشایی و شنوایی، اتصالاتی در مغز تولید می‌کند. برخی علائم بیماری‌های نورولوژیکی به خصوص اگر تحت درمان قرار نگیرند می‌توانند باعث ناتوانی‌های شدید و کاهش کیفیت زندگی شود مشابه آن چیزی که به دلیل بیماری اتفاق می‌افتد.
همه اختلالات نورولوژیکی مغز، ستون فقرات و عصب‌ها را در برمی‌گیرند. علائم به محل آسیب‌دیدگی بستگی دارند. قسمت‌هایی که حرکات، ارتباطات، بینایی، شنوایی یا تفکر را کنترل می‌کنند ممکن است دچار آسیب‌دیدگی شوند و با توجه به اینکه در اختلالات نورولوژیکی آسیب وارده فیزیکی یا ذهنی است روش‌های درمان مناسب مانند درمان‌های فیزیکی و یا درمان روانپزشکی تجویز می‌شود.