تنگی کانال نخاع، شایعترین وضعیتی است که درافراد مسن ممکن است ایجاد شود. تنگی کانال نخاع ، شامل تنگ شدن کانال ستون فقرات به درجه ای است که در آن ممکن است ریشه های نخاعی یا ریشه های عصبی آسیب دیده باشد.
نبض ما– تنگی کانال نخاع ممکن است در سراسر ستون فقرات رخ دهد،
اما در کمر بیشتر رایج است، با این وجود این عارضه در گردن، می تواند خطرناک باشد. تنگی نخاع در گردن، به عنوان تنگی نخاع گردنی و در ناحیه کمر هم به عنوان تنگی نخاع کمری شناخته می شود.
ستون فقرات، شامل ستونی ازاستخوان ها است که باعث ثبات و حمایت از بدن فوقانی می شود.همین موضوع سبب می شود که ما به راحتی بتوانیم به همه طرف حرکت کنیم.
اعصاب نخاعی در مهره ها قرار گرفته و سیگنال ها را از مغز به سایر نقاط بدن می رساند. استخوان ها و بافت اطراف نیز از عصب ها حفاظت می کنند.
در صورت آسیب رسانی به اعصاب نخاعی، این مشکل می تواند برعملکرد هایی مانند راه رفتن، تعادل و حساسیت تاثیر بگذارند. محدوده کانال ستون فقرات از ترکیبی از ساختارها شامل دیسک بین مهره ای، فورامن، مفاصل و لیگاموم فلووم ساخته شده است. تنگی در بخش های استخوانی ممکن است در اطراف مهره ها و مفاصل ایجاد شود.
تنگی نخاعی وضعیتی است که باعث اختلال در عملکرد ستون فقرات شده و با فشرده سازی نخاع، موجب تحریک بیشتر آن می شود. این فرآیند به طور معمول تدریجی است.
در صورتی که این وضعیت باعث محدودیت زیادی نشود، هیچ نشانه ای رخ نمی دهد. تنگ شدن بیش از حد می تواند اعصاب را فشرده و مشکلات زیادی ایجاد کند. تنگی کانال نخاع می تواند در هر ناحیه از ستون فقرات ایجاد شود.
علل تنگی نخاع
تنگی کانال نخاع ناشی از تغییرات در دیسک بین مهره ای و مفاصل ستون فقرات است. این تنگی ممکن است شامل هرگونه محدودیت قابل توجهی در فضای کانال یا ترکیبی از تغییرات باشد که همگی منجر به تنگی کانال نخاعی می شود.
تغییرات حاصله در حمایت از رباط های نخاعی ممکن است باعث ضخیم شدن و فضای محدود در کانال نخاعی شود. مفاصل خلفی هم ممکن است از تغییرات آرتریتی بزرگتر شود. مشکلات دیسک، دیسک های انفجاری یا فتق هم ممکن است کانال نخاعی را تنگ کند.
اثرات ترکیبی از هر یک از این تغییرات می تواند در صورت قرار گرفتن در معرض فضای داخل کانال نخاعی، فرد را در معرض خطر قرار دهد. تنگی نخاعی با تغییرات دژنراتیو ممکن است ادامه می یابد.
شایعترین علت تنگی نخاعی، پیری است. فرآیندهای degenerative ، با بالا رفتن سن، در سراسر بدن خود را نشان می دهد. بافت ستون فقرات فرد ممکن است شروع به ضخیم شدن، استخوان ها ممکن است بزرگتر و، فشرده شدن اعصاب صورت گیرد.
شرایطی مانند استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید نیز ممکن است دلیلی بر بروز تنگی نخاعی باشد. التهاباتی که باعث ایجاد فشار روی نخاع شما می شود نیز یکی از دلایل تنگی نخاع محسوب می شود.
سایر شرایطی که می توانند باعث ایجاد تنگی کانال نخاع شوند عبارتند از:
- نقص ستون فقرات در هنگام تولد
- اشکال در منحنی ستون فقرات یا اسکولیوز
- بیماری پاته استخوان، که باعث تخریب غیر طبیعی استخوان و رشد دوباره تومورهای استخوانی می شود
- achondroplasia در افراد بسیار کوتاه قد
علائم تنگی کانال نخاع
علائم معمولا در طول زمان پیشرفت می کنند، زیرا به سبب بروز تنگی کانال نخاع، اعصاب، فشرده ترمی شوند. این علائم عبارتند از:
- ضعف پا یا دست
- کمر درد در حالت ایستاده یا راه رفتن
- بی حسی در پاها یا باسن
- مشکلات تعادل
- نشستن روی صندلی معمولا در از بین بردن این علائم موثر است.
شناخت علائم بستگی به نقطه آسیب ریشه های عصبی نخاعی، نخاع یا هر دو، دارد. اگر فقط ریشه های عصبی ستون فقرات درگیر باشد، بیمار با توجه به محل بیماری، رادیکولوپاتی را با علائم در سینه ها و پاها تجربه می کند.
درمان تنگی نخاع
برای درمان تنگی نخاعی، درمان فیزیوتراپی همراه با دارو به منظور تثبیت و بهبود علائم استفاده می شود. استفاده از یک برنامه درمانی مناسب،برای بهبود درد و التهاب ، سبب ارتقاء تحرک و قدرت فرد می شود. کشش درمانی هم می تواند به آرامی سبب حرکت کششی مفاصل و عضلات در ستون فقرات شده و از شدت درد و علائم بکاهد.
هنگامی که روش دارودرمانی برای بهبود علائم استفاده می شود،در این زمان تزریق استروئید می تواند باعث التهاب اعصاب اطراف برای کاهش درد و محافظت از نخاع شود. تنگی نخاعی ممکن است به مرور زمان بدتر شود.
جراحی قفسه سینه در موارد میللوپاتی گردن و یا تنگی نخاع کمری، موثر تر خواهد بود. روش های متعدد جراحی برای درمان تنگی وجود دارد واین موضوع ، بستگی به پاتولوژی خاص شما دارد.روش تمام جراحان، در جهت کاهش فشار بر نخاع شما است.
درمان دارویی معمولا برای اولین بار مورد آزمایش قرار می گیرد. همچنین تزریق کورتیزون به ستون فقرات شما می تواند تورم را کاهش دهد. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) نیز می تواند به تسکین درد کمک کند.
انجام عمل جراحی ممکن است در مواقعی که فرد دچار درد شدید یا تحلیل اعصاب نخاعی است ، صورت گیرد. جراحی می تواند فشار و تنگی نخاعی را برای همیشه کاهش دهد. انواع مختلف جراحی برای درمان تنگی نخاعی استفاده می شود که عبارتند از:
لامینکتومیکه شایع ترین نوع عمل جراحی است. جراح بخش هایی از مهره ها را به منظور ایجاد فضای بازتری برای اعصاب حذف می کند.